„U źródeł polskiej terminologii logopedycznej. Obwodowy narząd mowy”. Nowa publikacja językoznawców: Ewy Horyń, Mirosława Michalika i Marcelego Olmy
Nakładem Wydawnictwa Naukowego UKEN w Krakowie ukazał się właśnie drugi tom monografii zatytułowanej „U źródeł polskiej terminologii logopedycznej. Obwodowy narząd mowy”. Autorzy książki – instytutowi językoznawcy: Marceli Olma, Ewa Horyń i Mirosław Michalik – połączyli w niej wiedzę o anatomii i fizjologii homo loquens z lingwistyczną pasją oraz skrupulatnością badawczą. Takie ujęcie pozwoliło im zaprezentować leksykę funkcjonującą na gruncie współczesnej diagnozy i terapii logopedycznej, a ponadto wskazać jej źródła tkwiące niejednokrotnie w odległej przeszłości językowej polszczyzny i mającej paralele w wielu językach nowożytnych. Wykorzystane słowniki ogólne i gwarowe oraz źródła z zakresu historii medycyny umożliwiły zgromadzenie i omówienie wariantów morfologicznych i leksykalnych wielu nazw, o których istnieniu zapewne większość logopedów, a nawet lingwistów, nie miała dotychczas pojęcia.
Żeby poznać, gdzie zlokalizowane są „śmieszki” i czym jest „żagielek”, co mają wspólnego „płuca” z „pływaniem”, a „oskrzela” ze „skrzydłami”, kim jest „gągnich”, a kim „szeplewka”, wreszcie do czego służy „nakrywadełko odpowiadaczki” lub „ściągawka językowa” – wystarczy zajrzeć do książki!